Αποκλειστική συνέντευξη στη Δέσποινα Δημότση
Στο τεύχος 29 Φεβρουαρίου 2023
Ο Βαγγέλης Βασιλειάδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και τα τελευταία χρόνια ζει στα Γιάννενα. Λάτρεις των ταξιδίων δεν έχασε την ευκαιρία να τολμήσει κάτι που λίγοι τολμούν – ένα ταξίδι στον Αρκτικό Κύκλο όπου κατάφερε να υψώσει εκεί την ελληνική σημαία.
300 χλμ. στον Αρκτικό Κύκλο με ένα έλκηθρο, 6 Σιβηριανά Χάσκι στους -30 βαθμούς Κελσίου. Με μια πρώτη ματιά φαίνεται τρελή ιδέα. Όχι όμως για τον Βαγγέλη Βασιλειάδη. Με αφορμή το διαγωνισμό Fjällräven Polar, ο Βαγγέλης έλαβε μέρος, κέρδισε και ήταν ένας από τα 20 άτομα από όλον τον κόσμο που θα έκαναν το φοβερό αυτό ταξίδι. Έτσι τον Απρίλιο του 2018, εκείνος έζησε μια εμπειρία που όμοια της ελάχιστοι άνθρωποι πάνω σε αυτόν τον πλανήτη έχουν την ευκαιρία να ζήσουν.
Σήμερα, μας μιλάει για αυτήν την μοναδική εμπειρία σε μια αποκλειστική συνέντευξη αλλά και για το πάθος του να γνωρίσει κάθε γωνιά της Γης.
ΔΔ: Μίλησε μας για τα χρόνια σου στη Θεσσαλονίκη και την πρώτη σου σκέψη να επισκεφθείς extreme ταξιδιωτικούς προορισμούς. Σε ποια ηλικία έκανες το πρώτο σου ταξίδι στο εξωτερικό και σε ποια χώρα πήγες.
BB: Η Θεσσαλονίκη, όχι επειδή γεννήθηκα και έζησα εκεί, είναι ένας τόπος που στα δίνει όλα. Θάλασσα, βουνό, ωραίο φαγητό και ζεστούς ανθρώπους. Ένα extreme ταξιδιωτικό ταξίδι ήταν όταν έφυγα το 2018 το καλοκαίρι μόνος μου για να πάω στον Αρκτικό Κύκλο και να συμμετάσχω σε ένα από τα μεγαλύτερα και ελαφρώς δύσκολα event trekking που υπάρχουν το Fjallraven Classic που είναι μια διαδρομή 110 χλμ στον Σουηδικό Βορρά και είσαι υποχρεωμένος να κουβαλάς όλο τον εξοπλισμό σου και να το τελειώσεις σε προκαθορισμένο χρόνο.Oλο το ταξίδι από Ελλάδα μέχρι να φτάσω στην Κιρούνα της Σουηδίας ήταν Οδύσσεια μιας και περιλάμβανε και 12 ώρες διαδρομή με τρένο για να φθάσεις στο σημείο αναχώρησης του event.Το πρώτο μου μεγάλο ταξίδι που θα θυμάμαι για πάντα ήταν στην Σκωτία το 2000 που είχα πάει 10 ήμερες να βρω έναν φίλο μου που σπούδαζε εκεί. Νοικιάσαμε τότε ένα ,Matiz και γυρίσαμε όλα τα Χαιλαντς και κατεβήκαμε μέχρι το Noτιγχαμ .Μια μέρα μείναμε στο σπίτι του όλες τις υπόλοιπες ήμασταν στο δρόμο. Αξέχαστο roatrip μου άλλαξε τη ζωή μπορώ να πω. Από τότε έχω ταξιδέψει σχεδόν σε 50 χώρες κάποιες εκ των οποίες τις έχω επισκεφθεί πάνω από 4 και 5 φορές.
ΔΔ: Τι σε ώθησε να τολμήσεις κάτι τόσο δύσκολο, να ταξιδέψεις σε μία τόσο δύσβατη περιοχή που κρύβει τόσους κινδύνους.
ΒΒ: Γενικά είμαι της περιπέτειας και βάζω πολλές φορές τον εαυτό μου σε φάση challenging για το αν μπορώ να καταφέρω κάτι που φαντάζει μη εφικτό. Γενικά το όλο concept με ενθουσίαζε μιας και είμαι λάτρης του σκι και των βουνών.
ΔΔ: Ποια είναι η αίσθηση όταν η γαλανόλευκη έφτασε να ανεμίζει στον Αρκτικό;
ΒΒ: Γενικά σαν Έλληνες δεν είμαστε πολύ εξοικειωμένοι με το χιόνι ή με τέτοιες καταστάσεις οπότε ένιωθες ότι κάνεις και κάτι ξεχωριστό σαν Έλληνας αλλά είχες και σκοπό και να δουν ότι ένας Έλληνας μπορεί να το καταφέρει. Το γαλάζιο της σημαίας έδενε υπέροχα με το όλο άσπρο του τοπίου που ζούσαμε και διασχίζαμε. Η σημαία τις 3 ήμερες ήταν απλωμένη πάνω στο έλκηθρο και ταξίδευε μαζί μου. Πήρα πολλές φορές κουράγιο κοιτάζοντας την είναι η αλήθεια. Τις υπόλοιπες ήμερες είχα μια σημαία του Πόντου και μια του ΠΑΟΚ πάνω στο έλκηθρο. Γενικά ένιωθα μια μεγάλη περηφάνια αλλά και μεγάλη ευθύνη να βγάλω την αποστολή εις πέρας και να κάνω περήφανους όλο τον κόσμο που με πίστεψε ότι μπορώ να τα καταφέρω να επιβιώσω 6 ήμερες σε δύσκολες συνθήκες που δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί.
ΔΔ: Πόσο δύσκολη είναι η προετοιμασία για να ταξιδέψει κάποιος σε αυτές τις χαμηλές θερμοκρασίες; Πότε ξεκινάει να προετοιμάζεται και ποιο πρόγραμμα ακολουθεί.
ΒΒ: Δεν είναι εύκολο να βρεις συνθήκες παρόμοιες στην Ελλάδα να προετοιμαστείς. Η μεγάλη μου εμπειρία από το σκι με βοήθησε πολύ στο να οδηγήσω το έλκηθρο για 330 χιλιόμετρα χωρίς πρόβλημα στα γόνατα ή την μέση μου. Το 90% αντιμετώπισε πόνους στα γόνατα και τη μέση κατά την διάρκεια της διαδρομής και μετά. Το μόνο που κοίταξα να έχω πριν πάω εκεί ήταν φυσική κατάσταση. Έκανα καθημερινά τρέξιμο το πρωί κοντά στα 5 με 10 χλμ και το απόγευμα έκανα 10 χλμ ποδήλατο χαλάρωμα. Κάτι που με βοήθησε πολύ ήταν η γενική εκπαίδευση που πήρα στις ειδικές δυνάμεις που υπηρέτησα. Θυμήθηκα πολλά πράγματα από το στρατό και ας έχουν περάσει κοντά στα 20 χρόνια.
ΔΔ: Περίγραψε μας μια μεγάλη δυσκολία που αντιμετωπίσατε όλοι σαν ομάδα στο ταξίδι σας στον Αρκτικό και πως την φέρατε εις πέρας.
ΒΒ: Η δυσκολότερη μέρα ήταν η 1η. Πρέπει να οδηγήσεις κοντά στα 70 χλμ για να φτάσεις στο σημείο που είχαμε προαποφασίσει να κατασκηνώσουμε. Ο καιρός στην αρχή έδειχνε καλός αλλά άλλαξε απότομα. Εκεί που περιμέναμε μείον 10 με μείον 20 βαθμούς και άπνοια ξαφνικά πέσαμε σε χιονοθύελλα και -36 το βράδυ. Έπρεπε να στήσουμε τη σκηνή μέσα σε συνθήκες χιονοθύελλας, να σκάψουμε λάκους για να φωλιάσουν τα σκυλιά να είναι προστατευμένα από τον αέρα τη νύχτα, να φτιάξουμε χιονοφράκτη που να κόβει τον αέρα για να στήσουμε το «μαγειρείο» με το ειδικό γκαζάκι, να ετοιμάσουμε φαγητό και να βράσουμε χιόνι για να έχουμε νερό για την επόμενη μέρα. Όλα αυτά μετά από 10 ώρες πάνω στο έλκηθρο το οποίο πολλές φορές το σπρώχναμε μιας και τα πρώτα 70 χλμ ήταν κυρίως ανηφορικά και στην ανηφόρα τα σκυλιά θέλανε βοήθεια. Βασικά εκείνο το απογευματόβραδο θα το ονόμαζα εφιαλτικό.
ΔΔ: Θα ταξίδευες με την οικογένειά σου σε μακρινούς προορισμούς; Και γιατί;
ΒΒ: Έχω κάνει μακρινά ταξίδια σε Ασία και Αμερική και ήταν εκπληκτικά. Οι ομορφιές της Ταϊλάνδης και η φιλοξενία τους είναι μοναδική για παράδειγμα. Νομίζω ότι οι τόποι που έχουν να πουν πολλές ιστορίες με τραβάνε πιο πολύ. Θα προτιμούσα να πάω ένα ταξίδι πχ στην Αίγυπτο ή το Περού παρά να πάω στο Λος Άντζελες ή την Νέα Υόρκη. Γενικά τα ταξίδια σου ανοίγουν το μάτι, βλέπεις το κόσμο διαφορετικά, σου βγάζουν ιδέες και το κυριότερο καταλαβαίνεις πόσο λάθος είναι αυτό που γίνεται στην χώρα μας με την ιστορία μας και τον τουρισμό μας.
ΔΔ: Εκτός από τα ταξίδια ποιες άλλες ασχολίες αγαπάς;
ΒΒ: Μεγάλος fan του ποδοσφαίρου, έχω ταξιδέψει σε απίθανα μέρη για να δω έναν αγώνα και να γυρίσω. Τώρα που ζω στα Γιάννενα έχω εύκολη πρόσβαση στα βουνά οπότε οι εκδρομές είναι εύκολες και βοηθάνε να αδειάζει το κεφάλι από την ρουτίνα της δουλειάς. Από του χρόνου θα αρχίσω μαθήματα τένις και σκι την κόρη μου που θα είναι σε κατάλληλη ηλικία να ασχοληθεί οπότε το χειμώνα θα τον περάσουμε στο Ανήλιο Μετσόβου και τον υπόλοιπο καιρό σε κάποιο γήπεδο τένις στα Γιάννενα.
ΔΔ: Ποιο άλλο προορισμό θεωρείς ως δύσκολο μετά τον Αρκτικό; Να περιμένουμε και άλλη δύσκολη αποστολή από σένα στο κοντινό μέλλον;
ΒΒ: Μου έχει μπει στο τρυπάκι από το 2019 και μετά να ανέβω στη ψηλότερη κορυφή της Ευρώπης το Όρος Ελμπρους που έχει ένα βατό υψόμετρο για κάποιον ερασιτέχνη ορειβάτη και είναι μια αποστολή 10ήμερη οπότε δεν θα σου δημιουργήσει και πρόβλημα απουσίας από την οικογένεια σου. Το 19 την ακύρωσα τελευταία στιγμή και ενώ είχα βρει και χορηγούς και ανθρώπους να με στηρίξουν. Οι επόμενες χρονιές με τον κορονοιό με έκαναν να το αφήσω πίσω. Νομίζω ότι το 2024 τον Ιούλιο θα σας στείλω μια φωτογραφία κορυφής αν όλα πάνε καλά επαγγελματικά και προσωπικά. Σίγουρα θα κάνω το Fjallraven Germany και Fjallraven Denmark που είναι δυο trekking 60 και 80 χιλιόμετρων το καθένα στο άμεσο μέλλον. Αν όχι φέτος σίγουρα του χρόνου.