Αποκλειστική συνέντευξη στη Δέσποινα Δημότση!! Στο τεύχος 25 Οκτωβρίου 2022
Η Μπινιάρη Καλλιόπη, γεννήθηκε στον Πειραιά και μεγάλωσε στη Ζαχάρω Ηλείας. Ζει και εργάζεται από το 2004 στο Κρανίδι Αργολίδας καθώς έχει καταγωγή από το Ράδο Αργολίδας.
Είναι αυτοδίδακτη,από μικρή ηλικία από την τετάρτη Δημοτικού είχε κλίση στα καλλιτεχνικά. Αφορμή για να ακολουθήσει το μονοπάτι του σχέδιου ήταν ο παππούς της Ιωάννης Φούντης( ψάλτης), ενώ στη μύηση των χρώματων ο πατέρας της Αναστάσιος Μπινιάρης . Το ταξίδι της αυτό σε νεαρή ηλικία την βοηθούσε να δραπετεύει από τη σκληρή καθημερινότητα και να μπαίνει σε ένα δικό της κόσμο τον οποίο είχε φτιάξει από χρώματα και από σχέδια , ένα μικρό παραμύθι. Συν η χαρά της ,πουλώντας εργά της ,να συμβάλει κι αυτή έστω με ένα καρβέλι ψωμί ,ένα πακέτο μακαρόνια ή φακές και να πηγαινει στο σπίτι φαγητό για την οικογένεια της . Σε διαγωνισμό γνωστού περιοδικού εκείνης της εποχής κέρδισε υποτροφία στο Παρίσι όπου παρακλολούθησε τρία χρόνια μαθήματα καλλιτεχνικών.
Έχει συνεργαστεί με διάφορους φορείς.Το 2010 παρέδιδε μαθήματα για λογαριασμό της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης Αργολίδας με την ονομασία Χειροτεχνία- Οικοτεχνία σε ενήλικες .
Το 2011 ίδρυσε το καλλιτεχνικό εργαστήρι energy Art, το οποίο απευθύνεται σε ενήλικες και παιδιά(μέσα από την διδασκαλία της έχουν βγει στην Ερμιονίδα πολλοί καλλιτέχνες) και το οποίο βοηθάει τους μικρούς της καλλιτέχνες να δώσουν πανελλήνιες, να συμμετάσχουν και να κερδίζουν βραβεία και μετάλλια σε πανελλήνιους διαγωνισμούς ζωγραφικής. Το 2011 υπήρξε εκπαιδευτικός στον φορέα σχολεία δια βίου εκπαίδευσης ενηλίκων. Το 2017 υπήρξε καθηγήτρια στα κέντρα δημιουργικής απασχόλησης ΚΔΑΠ Ερμιονίδας .
Συμμετείχε σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις (The art the way the festival,NGFL New Generation Fashion Lines, Gallery BY DIONH). Εργα της υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές και σε δημόσια κτίρια(το τελευταίο δημόσιο έργο της ,της ανατέθηκε από τους τοπικούς άρχοντες της Ερμιονίδας κι κοσμεί κεντρικό κομμάτι Κρανιδίου με τοιχογραφίες για την Συμβολή Της Ερμιονίδας Στην Επανάσταση Του 1821).
Το μότο της, τα λόγια του Ωνάση :Στη ζωή σου να είσαι τρελός κι στη δουλειά σου σοβαρός!!!
ΔΔ : Ποια είναι η πρώτη σου ανάμνηση όσον αφορά τα εικαστικά; Ποιο σχέδιο σε προέτρεψε να ασχοληθείς και πως έγινε αυτό;
ΚΜ : Η πρώτη μου ανάμνηση σχετικά με την ζωγραφική με βρίσκει στο θρανίο της τρίτης τάξης δημοτικού. Εκείνη την εποχή, την ώρα των εικαστικών, τα κορίτσια κεντούσαν και τα αγόρια έκαναν χειροτεχνίες ενώ εγώ, δυστυχώς ή ευτυχώς, είχα μόνο ένα μολύβι και μια γόμα. Καθώς άρχισα να παρατηρώ τον δάσκαλο μου, ξεκίνησα να τον αποτυπώνω στην τελευταία λευκή σελίδα του ανθολογίου μου με τον ίδιο να κάθεται στην έδρα και να διορθώνει τα γραπτά. Στο τέλος της ώρας των εικαστικών, με πλησίασε ο δάσκαλος, χωρίς να τον καταλάβω, βγάζοντας ένα επιφώνημα θαυμασμού αφού σε λίγα δευτερόλεπτα δημιουργήθηκε ένας κύκλος γύρω μου από τους συμμαθητές μου. Τελικά τον είχα αποτυπώσει επακριβώς, με την κάθε λεπτομέρεια του προσώπου του. Έτσι, αυτό ήταν το πρώτο έναυσμα για να ασχοληθώ με την ζωγραφική!
ΔΔ: Μίλησε μας λίγο για τα χρόνια στο Παρίσι. Πώς βίωσες αυτή την μεγάλη αλλαγή να σπουδάσεις με υποτροφία σε μια από τις πιο σημαντικές πόλεις της Ευρώπης;
ΚΜ: Το Παρίσι, ως γνωστόν, φάνταζε ένα μακρυνό όνειρο που όμως έγινε πραγματικότητα! Εγώ ως εσωστρεφής άτομο με μια καθημερινή ρουτίνα από το σχολείο, στο σπίτι και ξανά από την αρχή, βρέθηκα να είμαι μόνη μου σε μια ξένη χώρα. Η καρδιά μου το ήξερε πόσο φοβόμουν, αλλά το όνειρο μου να γίνω ζωγράφος, δεν θα μου το στερούσε κανείς. Την πόλη, δυστυχώς, την έβλεπα μόνο από το παράθυρο μου ή όταν μας πήγαιναν για εξωτερικά μαθήματα στην ύπαιθρο καθώς και σε μουσεία. Όλοι οι συμμαθητές μου όμως, είχαν την δυνατότητα να βγουν έξω από την φοιτητική εστία, σε αντίθεση με εμένα, το κορίτσι της υποτροφίας που δεν είχε χρήματα αφού τα βασικά τα κάλυπτε η σχολή, δεν ήταν εφικτό να βγω και να εισπνεύσω τον Παριζιάνικο αέρα!
Όταν μας πήγαιναν σε αξιοθέατα του Παρισιού για να τα αποτυπώσουμε, όλες μου οι αισθήσεις ήταν στο κόκκινο θέλοντας να αποθηκεύσω στην ψυχή και στο μυαλό μου, κάθε εικόνα, ήχο και μυρωδιά ώστε όταν γυρίσω στην Πατρίδα να τα διηγηθώ όλα στην οικογένεια μου! Ήταν τρία υπέροχα, αλλά και ταυτόχρονα, δύσκολα χρόνια. Οι δυσκολίες πολλές καθώς η σίτιση μου ήταν μια φορά την ημέρα από την σχολή, η επικοινωνία με την οικογένειά μου ήταν δυνατή μόνο μια φορά τον μήνα, το σκεπτικό των συμμαθητών μου ήταν «το κορίτσι της υποτροφίας» και την γλώσσα την οποία δεν γνώριζα. Το πώς τα κατάφερα, μόνο εγώ η ίδια το ξέρω μέσω της θέλησης μου! Επιπρόσθετα, θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν καθηγητή, πιο κοντό σε ανάστημα από εμένα με τον κλασικό μπερέ, το κλασικό μουστάκι και την άσπρη ποδιά του να με πλησιάζει έξαλλος και να μου σκίζει το χαρτί με το έργο μου. Προφανώς, δεν είχα καταλάβει το ζητούμενο της εργασίας. Με το δάκρυ έτοιμο να κυλήσει, συνέχισα με το κεφάλι ψηλά χωρίς να μου πέσει το ηθικό!
ΔΔ : Ποια είναι τα αγαπημένα σου υλικά για να δημιουργήσεις;
ΚΜ : Παθιάζομαι με ότι είναι ανάγλυφο! Θέλω ο θεατής, εκτός από αυτό που αντικρίζουν τα μάτια της ψυχής του, να μπορεί και να αγγίζει κυριολεκτικά της δημιουργίες μου. Μπορώ να ζωγραφίσω σε κάθε λογής επιφάνεια που μπορεί να μου ζητηθεί. Αγαπημένα υλικά είναι το κάρβουνο και τα χρώματα ελαιογραφίας τα οποία συντελούν την μεικτή τεχνική. Θέματα έμπνευσης αποτελούν η μάχη, η δύναμη, η επιβίωση και το υπερφυσικό. Αντίθετα, δύσκολα θα αποδεχτώ να δημιουργήσω πίνακα με θέμα την φύση. Προτιμώ να ξαπλώνω στο γρασίδι και να αφουγκράζομαι την ατμόσφαιρα γύρω από αυτή, παρά να την σχεδιάσω σε κάποια επιφάνεια.
ΔΔ : Σε ποια θέση βρίσκεται η χώρα μας όσον αφορά τις τέχνες; Πρέπει να αναβαθμιστούμε σε αυτόν τον τομέα; Και αν ναι γιατί;
ΚΜ : Η τέχνη σήμερα είναι πανταχού παρούσα, ξένοι και Έλληνες καλλιτέχνες με διεθνή φήμη και όχι μόνο, παρουσιάζουν τη δουλειά τους σε χώρους ιστορικούς, αρχαία θέατρα και σε εσωτερικούς και εξωτερικούς διαμορφωμένους χώρους. Καθώς, σε παλιές αποθήκες, πλατείες, πεζοδρόμια όπου μπορεί ο καθένας μας να έρθει σε επαφή με την οποιαδήποτε μορφή τέχνης. Η τέχνη στη σύγχρονη εποχή, όχι μόνο καλύπτει ένα κενό στον πνευματικό τομέα του ανθρώπου αλλά αποτελεί και την αφορμή για να γεννηθεί ένας καινούργιος καλλιτέχνης. Σύμφωνα με ιστορικές αναδρομές, βαδίζουμε σε γερά θεμέλια που έχουμε κληροδοτήσει, σαν λαός, από τους προγόνους μας και συνεχίζουμε ακάθεκτοι σε αυτόν τομέα.
ΔΔ : Αν ένα παιδί είναι πραγματικά ταλαντούχο στην ζωγραφική, πως είναι αυτό εύκολο και εφικτό να προχωρήσει τις σπουδές του στην Ελλάδα; Στην Ερμιονίδα έχουμε αρκετά. Υπάρχει προοπτική διάκρισης τους όσο ζουν στην επαρχία;
ΚΜ :Το πραγματικό είναι αντικειμενικό διότι διαφέρει στον καθένα. Προφανώς η Ελλάδα δεν έχει τις κατάλληλες μονάδες για να προχωρήσει ένα παιδί στον κλάδο της ζωγραφικής. Κάλλιστα ο κάθε νέος που θέλει να ασχοληθεί πραγματικά με αυτόν τον κλάδο θα μπορούσε να καταφύγει στο εξωτερικό και να προχωρήσει εκεί τις περαιτέρω σπουδές του αλλά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό για το κάθε παιδί. Όπως υπάρχουν εδώ στην Ελλάδα μουσικά σχολεία θα έπρεπε να υπάρχουν και σχολεία καλλιτεχνικών. Στο πέρας της όλης της καλλιτεχνικής μου ζωής, έχω γνωρίσει αμέτρητα παιδιά το οποία, θέλουν και ήθελαν να ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτόν τον τομέα. Φυσικά και η Ερμιονίδα έχει πολλά ταλέντα από την ηλικία, κιόλας των δύο ετών. Εγώ προσωπικά, μέσα από το πλαίσιο της διδασκαλίας μου προσπαθώ να δώσω στα παιδιά τα αναγκαία εφόδια, και το κάτι παραπάνω, για να προχωρήσουν στην μετέπειτα καλλιτεχνική τους καριέρα. Υπάρχουν προοπτικές σε κάθε λογής τέχνης, διότι εκτός από εμένα, υπάρχουν και άλλοι διδάσκαλοι με ενσυναίσθηση για να προωθήσουν τα διάφορα ταλέντα του τόπου μας, είτε αφορά μουσική, είτε αφορά θέατρο, χορό, πολεμικές τέχνες καθώς και από την δικιά μου τη μεριά, την εικαστική τέχνη!
ΔΔ: Μίλησέ μας για κάτι καινούργιο που θα ήθελες να ασχοληθείς στο μέλλον.
ΚΜ: Όπως γνωρίζετε, είμαι επιμορφώτρια του καλλιτεχνικού εργαστηρίου Energy Art, ζωγράφος καθώς και animatrice, τα τρία αυτά έχουν σχέση με την ζωγραφική και με τα παιδιά. Εδώ και ένα χρόνο, είμαι στην αναζήτηση για το κάτι πρωτοπόρο, όχι μόνο στην επαρχία μας αλλά και για όλη την Ελλάδα, το οποίο όμως να είναι σχετικό με τη ζωγραφική, τα παιδιά και την δυναμικότητα του πνεύματος και της ψυχής μου!