Αποκλειστική συνέντευξη στη Δέσποινα Δημότση. Τεύχος 41 Φεβρουάριος 2024
Ο Γιώργος Ζένιος γεννήθηκε στην Λεμεσό της Κύπρου και σε ηλικία 7 ετών μετακόμισε μαζί με τους γονείς του στο Λονδίνο. Στην αρχή σπούδαζε γιατρός αλλά τα παράτησε και τελικά έγινε ηθοποιός. Ο Λεμεσιανός ηθοποιός που μεγάλωσε και σπούδασε στο Λονδίνο, έχει παίξει σε μερικές από τις μεγαλύτερες ξένες παραγωγές με τον Ρότζερ Μουρ, τον Ομάρ Σαρίφ, τον Σον Κόνερι, τη Τζίνα Λολομπριτζίτα κ.α. Τη δεκαετία του ’80 ξεκίνησε την καριέρα του ως παρουσιαστής σε ραδιοφωνικό σταθμό, ενώ αργότερα έλαβε μέρος σε τηλεοπτικές σειρές, μέσα από τις οποίες έγινες ευρέως γνωστός στο κοινό.
Έχει συμμετάσχει σε αμέτρητες σειρές, ταινίες και θεατρικές παραστάσεις :Δείξε μου το φίλο σου (ΑΝΤ1 Κύπρου), Βουράτε γειτόνοι (Sigma TV), Μίλα μου (Sigma TV), Diet please (Plus TV), Οι φιλόδοξοι (ΡΙΚ1), Βασιλική (Sigma TV), 3ς και ο Κόκος (ΡΙΚ1), Οι διπλάρες (Ο Λόγος), Το τίμημα (ΡΙΚ1), Κύριε πρόεδρε (Sigma TV), Μανώλης και Κατίνα (ΡΙΚ1), Επιστροφή (Sigma TV), Άσπρα μπαλόνια (Sigma TV), Μπρούσκο (ΑΝΤ1), Χρυσά χρόνια (ΡΙΚ1), Χριστός γεννάται δοξάσατε (ΡΙΚ1), Στο Αλαλούμ (OMEGA), Κόκκινο νυφικό (Alpha), Μπλε (Alpha Κύπρου, Η Φαμίλια (Alpha Κύπρου), Κάμπινγκ (Alpha Κύπρου). Ταινίες – Για ποιόν να βρέξει! (1976), Καλαμπούς (2002) κτλ
Από το 2013 έπαιξε στην μεγάλη και επιτυχημένη σε Ελλάδα και Κύπρο τηλεοπτική σειρά Μπρούσκο όπου είχε το ρόλο του Διαμαντή Νικολάου. Θεωρείται από τους μεγαλύτερους και τους πιο αγαπητούς ηθοποιούς στην Κύπρο και την Ελλάδα. Φέτος παίζει στην “Famagusta” μία σειρά για τα 50 χρόνια από την εισβολή.
ΔΔ: Μεγαλώσατε στο Λονδίνο. Σε μία πόλη πολύ πιο μπροστά στις τέχνες τότε από την Κύπρο και την Ελλάδα. Πόσο αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο για να στραφείτε στην υποκριτική;
ΓΖ: Έπαιξε μεγάλο ρόλο γιατί όταν πρωτοήρθα εδώ (στην Κύπρο) το 1970, ένα κανάλι υπήρχε το Κρατικό το ΡΙΚ, έμεινα για 3 βδομάδες και μου πρότειναν να κάνω την πρώτη Πανελλήνια σειρά το «Κατωθκιόν της Μαδαρής». Κράτησε τότε τρεις μήνες και τελικά έμεινα. Βοήθησε πολύ το standard το Αγγλικό διότι είχα τότε κάνει τηλεόραση εκεί, είχα τελειώσει Δραματική Σχολή, είχα κάνει και το πρώτο κινηματογραφικό έργο με τον Son Conneri και τη Gina Lolobrigitta.
ΔΔ: Ποια ήταν η πιο έντονη συνεργασία σας στην Αγγλία και γιατί.
ΓΖ: Στην Αγγλία αν και η μητρική μου γλώσσα είναι τα Αγγλικά έπαιζα πάντα ξένους ρόλους, ήμουν ξένος εκεί. Τον μόνο άνθρωπο τον οποίο γνώρισα και πραγματικά γίναμε φίλοι ήταν το 1994 στο “Memories of midnight” με τον Omar Sarif ο οποίος δεν ήταν ούτε Αμερικανός, ούτε Άγγλος αλλά Αιγύπτιος. Αυτός μιλούσε εν τω μεταξύ λίγο την Ελληνική γλώσσα γιατί μεγάλωσε με Ελληνόπουλα και το αγαπημένο του τραγούδι ήταν το ‘Ένα βράδυ που βρεχε” το οποίο το τραγουδούσε συνέχεια. Ήταν μαζί μου και με τους Έλληνες πολύ φιλικός, είχα πολλές φωτογραφίες αλλά φεύγοντας χαθήκαν πολλές από το αρχείο που είχα.
ΔΔ: Μιλήστε μας λίγο για την ενασχόληση σας και με το τραγούδι. Πως τα συνδυάσατε όλα μαζί με επιτυχία;
ΓΖ: Όταν τελείωσα τη Δραματική Σχολή έκανα και φωνητική. Δεν μου άρεσε τόσο πολύ το τραγούδι η αλήθεια είναι όμως τραγουδούσα Αγγλικά και μετά άρχισα να τραγουδώ στα Ελληνικά όταν γύρισα εδώ στην Κύπρο γνώρισα πολλούς Έλληνες τραγουδιστές και είχα και μία πρόταση. Η Αναστασία Ζαφειρίου είχε γράψει κάτι τραγούδια με μουσική του Μάκη Πετρίδη, έκανα ένα CD αλλά δεν με τραβούσε τόσο πολύ το τραγούδι, αν και είχε καλύτερα λεφτά, και έτσι υπερίσχυσε η υποκριτική.
ΔΔ: Στην Ελλάδα το κοινό σας αγάπησε μέσα από το ρόλο του Διαμαντή στο «Μπρούσκο». Μία τηλεοπτική σειρά σε Ελλάδα και Κύπρο με πολλές απαιτήσεις. Πως ήταν η καθημερινότητά σας αυτό το διάστημα
ΓΖ: Το “Μπρούσκο” ήταν το πρώτο έργο που είχα κάνει για την Ελλάδα. Πραγματικά είχε πάρα πολύ διάβασμα αλλά μου άρεσε και όταν σου αρέσει κάτι δίνεις την καρδιά σου. Μου άρεσε ο ρόλος, ήταν ένας εξαιρετικός ρόλος. μου άρεσε το γραπτό σενάριο της Βάνας Δημητρίου που πρώτη φορά δούλευα με σενάριο της. Ήταν κουραστικό διότι εγώ ζω στη Λεμεσό και το σπίτι του “Διαμαντή’ στα γυρίσματα ήταν στη Λάρνακα όπου τα γυρίσματα ήταν κάθε μέρα. Πράγματι όμως το απόλαυσα, είχε τεράστια επιτυχία και πουλήθηκε σε πολλές χώρες. Θυμάμαι πήγα στο Ισραήλ σε κάποιο φίλο, το έβλεπα στην τηλεόραση όπου μιλούσαν Ισραηλίτικα. Είχα μάθει ότι παιζόταν σε πολλές χώρες, το είχαν πουλήσει σε έξι χώρες αλλά παιζόταν σε περισσότερες.
ΔΔ: Έχετε συνεργαστεί με αμέτρητα άτομα όλα αυτά τα χρόνια. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συνεργάτες ετών και γιατί.
ΓΖ: Εγώ πέρασα ωραία με όλους και με ηθοποιούς και με όλους τους συνεργάτες γενικότερα.
ΔΔ : Εφόσον έχετε διαπρέψει σε όλους τους τομείς αν σας ρωτούσα ποιον τομέα αγαπήσατε πιο πολύ (θέατρο, ταινία, τηλεόραση, εκπομπή, τραγούδι), ποιος τομέας θα επικρατούσε και γιατί.
ΓΖ: Ο ηθοποιός τελειώνει μία Δραματική Σχολή αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έγινε ηθοποιός. Το θέατρο θα τον κάνει ηθοποιό. Η μεγαλύτερη δηλαδή σχολή είναι το θέατρο και μετά έρχονται τα υπόλοιπα. Παρόλο που η τηλεόραση πληρώνει πολύ περισσότερα από το θέατρο, ιδίως στο εξωτερικό, ποτέ δεν έκανα και τα δύο μαζί. Στην Κύπρο ο ηθοποιός πρέπει να κάνει και τηλεόραση για να ζήσει την οικογένεια, στο εξωτερικό δεν είναι έτσι. Γι αυτό άνοιξα και άλλες επιχειρήσεις.
ΔΔ: Με τόσους ταλαντούχους ηθοποιούς και γενικότερα καλλιτέχνες, θα μπορούσε η υποκριτική σε Ελλάδα και Κύπρο με κάποιο τρόπο να φτάσει το επίπεδο του εξωτερικού και γιατί όχι της Αμερικής;
ΓΖ: Η τηλεόραση σημαίνει χρήμα. Τώρα άρχισαν οι Έλληνες να σπαταλάνε χρήματα στην τηλεόραση. Για να φτάσουμε την Αμερική και την Αγγλία στην τηλεόραση θα χρειαστούμε πολλά χρόνια. Ήρθα στην Κύπρο το 1970 και έμεινα έως το 1980 όπου πήγα στην Αγγλία και έμεινα εκεί για 15 χρόνια και ήρθα το 1995 πίσω. Θα σου πω ένα παράδειγμα : Όταν μου τηλεφώνησε ο ατζέντης μου να κάνω αυτόν το ρόλο στην Γιουγκοσλαβία με τον Ομάρ Σαρίφ μου λέει έλα στο γραφείο γιατί παίρνουν το 20% από την αμοιβή σου επειδή έλειψες 10 χρόνια οπότε δεν θα σου δώσουν το μισθό που πρέπει να πάρεις αλλά το 1/3 το οποίο ισοδυναμούσε με …. μόνο 10.000 στερλίνες την ημέρα!!!
ΔΔ : Που σας βρίσκουμε αυτή την περίοδο; Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο στο άμεσο μέλλον;
ΓΖ : Επειδή το 2024 είναι τα 50 χρόνια της Τουρκικής εισβολής το Mega της Ελλάδος προβάλλει τη σειρά “Famagusta” όπου υποδύομαι το ρόλο του παππού. Το σενάριο είναι της Βάνας Δημητρίου και θα έλεγα ότι πρώτη φορά πιάνω στα χέρια μου τόσο επαγγελματικό σενάριο, να φανταστείς μία σκηνή είχε 400 κομπάρσους είναι η σκηνή που γίνεται η εισβολή. Στη σκηνοθεσία είναι ο Αντρέας Γεωργίου. Η σειρά είναι πολύ καλογυρισμένη και προορίζεται για το Netflix και πιστεύω θα πάει από την πείρα που έχω ως ηθοποιός αυτά τα 50 χρόνια. Θα πάρει για να ολοκληρωθεί στο σύνολο περίπου 10 μήνες. Παίζουν πολλοί και καλοί ηθοποιοί.
“Μερικές σκηνές από το Famagusta τις έζησα το 1974. Επειδή έχω αγγλική υπηκοότητα, θυμάμαι το 1974 μόλις άρχισε ο πόλεμος, μας ζήτησαν οι Άγγλοι να φύγουμε από το νησί για Αγγλία. Η ΕΟΚΑ Β’ δεν μου επέτρεψε να φύγω. Τους παρακάλεσα να φύγει η οικογένειά μου και εγώ να παραμείνω. Έμεινα μέχρι το 1980 στο νησί και μετά ταξίδεψα στην Αγγλία για να συναντήσω την οικογένειά μου. Επέστρεψα το 1995.”
