Αποκλειστική συνέντευξη για το ER MAG στη Δέσποινα Δημότση!
Στο τεύχος 16 Ιανουάριος 2022
Η Κατερίνα Ζιρίδη γεννήθηκε στη Ρωσία απο Έλληνες γονείς με καταγωγή απο τον Πόντο. Στην Ελλάδα τελείωσε το επαγγελματικό λύκειο στον τομέα της βρεφονηπιοκομίας. Μπορεί η βρεφονηπιοκομία να μην ήταν το όνειρό της, αλλά ήταν αρκετό να την φέρει πολύ κοντά σε αυτό που αγαπάει να κάνει. Να γράφει παραμύθια για παιδιά. Να γνωρίσει τα παιδάκια και τις αθώες ζεστές ψυχούλες τους που διψούν για όμορφες περιπέτειες με ενδιαφέροντες ήρωες.
Είναι η συγγραφέας του παραμυθιού “Η Γοργόνα του Ωκεανού ” από τις εκδόσεις Οσελότος του Μαρτίου 2021.
Στο παρελθόν έχει γράψει ακόμη δυο “Ο άσχημος άνδρας και το όμορφο λουλούδι” και το “Φυλακισμένος βασιλιάς ” τα οποία δημοσιεύθηκαν στο ανθολόγιο “Δώσε κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν’αρχηνίσει” τον Δεκέμβριο του 2016.
Η αγάπη της για την συγγραφή της δίνει δύναμη να συνεχίζει να δημιουργεί φανταστικές ιστορίες και η κάθε μια με το δίδαγμα της.
ΔΔ: Ποιο ήταν το κίνητρο σας ώστε να γράψετε το πρώτο σας αφήγημα;
ΚΖ: Όταν έφτασα στην τρίτη τάξη στο επαγγελματικό λύκειο που ήμουν στον τομέα της Βρεφονηπιοκομίας, μας δόθηκε μια εργασία να γράψουμε ένα μικρό παραμύθι. Από την στιγμή που άκουσα την πρόταση «γράψτε παραμύθι με ελεύθερο θέμα » ακαριαία εκτινάχθηκε μια λάβα από φαντασία μέσα στο μυαλό μου. Μόλις σχόλασα λοιπόν, έφτασα στο σπίτι, έφαγα άρον άρον και επειγόντως κάθισα να αναλύσω τις ιδέες μου και να αποφασίσω το θέμα του κειμένου. Έγραψα μια μικρή ιστορία για την εργασία που ζητήθηκε και τελείωσα. Αυτή όμως ήταν απλά η εργασία μου, που δε μπορούσα να γεμίζω τις ατελείωτες γραμμές του πολυσέλιδου τετραδίου μου. Και αφού εκτέλεσα το καθήκον μου, τότε άρχισα να ακούω την καρδιά και το μυαλό μου, που είχαν να μου παρουσιάσουν πληθώρα ιδεών για έναν καινούριο κόσμο που περίμενα με το μολύβι στο χέρι να δημιουργήσω. Κι έτσι έγινε!
ΔΔ: Ποια μηνύματα ή συναισθήματα θέλετε να περάσετε στους μικρούς αναγνώστες;
ΚΖ: Αγαπώ πολύ τα παιδιά και το γλυκό τους αθώο προσωπάκι που είναι όλο περιέργεια και απορία για το τι μυστήρια κρύβει ο κόσμος μας στον οποίο προσγειώθηκαν. Στα παιδιά λοιπόν, λαχταρώ να τους περάσω μηνύματα αγάπης πάνω από όλα, για τους συνανθρώπους τους σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Αγάπη για τα ζώα, την φύση και γενικά για τα θαύματα του Θεού. Επίσης πίστη και εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, καθώς μεγαλώνουν θα ήταν χρήσιμα πνευματικά εργαλεία για να φτάσουν στα όνειρα τους. Κι ένα ακόμη από τα σημαντικότερα είναι ο σεβασμός στον εαυτό τους καθώς και σε άλλους ανθρώπους. Γενικά πάντα καταλήγω στο δίδαγμα της αγάπης, καθώς και ξεκινάω πάντοτε με αυτήν, διότι για να έχεις όλα τα υπόλοιπα αόρατα αγαθά είναι γιατί έχεις αγάπη μέσα σου, και αντίστοιχα αν αγαπάς τότε έχεις κάθε καλό μέσα σου. Για την ακρίβεια είναι το μοναδικό μήνυμα μου μέσω της συγγραφής, το οποίο εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους παίρνοντας άλλες μορφές στα παραμύθια μου και βγάζοντας εις πέρας την κάθε ιστορία μου.
ΔΔ: Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς ώστε τα μικρά παιδιά να αγαπήσουν το βιβλίο;
Κ: Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς γι’ αυτό; Πάντως κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν θέλει κόπο θέλει κάποιον όμορφο τρόπο. Θα παρουσιάσει δέκα διάφορα παιδικά βιβλία στο παιδί και θα αφήσει να διαλέξει μόνο του ποιο επιθυμεί. Λίγο λίγο την φορά, μικρό κείμενο, σύντομο και διασκεδαστικό, και επιπλέον εκπαιδευτικό που να συμμετέχει και το ίδιο το παιδί, τότε πιθανών λαμβάνοντας και το ενδιαφέρων του γονέα να γλυκαθεί και να αγαπήσει και το βιβλίο και τον γονέα ακόμα πιο πολύ. Κι αν ακόμη κι ο γονέας ο ίδιος αγαπάει το βιβλίο και διαβάζει, τότε το παιδί θα το παρατηρεί και θα παραδειγματίζεται.
ΔΔ: Ποια ήταν η σχέση σας σαν παιδί με το βιβλίο;
ΚΖ: Όπως κάθε άλλο παιδάκι σε αρκετά μικρή ηλικία αρχικά λάτρευα τις εικόνες στα παραμύθια. Δεν χόρταινα να κοιτάζω τις εικόνες και να πλάθω δική μου ιστορία πάνω σε αυτά. Αργότερα διάβαζα παραμύθια και με ενέπνεαν να γράφω κι έτσι ότι μου ερχόταν στιγμιαία στο μυαλό το αποτύπωνα στο χαρτί. Στην εφηβεία δεν έγραφα πλέον, είχα σταματήσει ώσπου έφτασα στην τρίτη τάξη στο κλάδο της Βρεφονηπιοκομίας και όπως προείπα μας είχε δοθεί εκείνη η εργασία για να γράψουμε παραμύθι ελεύθερου θέματος και από τότε απέκτησα πάλι την διάθεση να γράφω ιστορίες.
ΔΔ : Σαν νεαρό άτομο πως θα χαρακτηρίζατε την σχέση της νεολαίας σήμερα με το βιβλίο και γενικά το διάβασμα
ΚΖ: Θα έλεγα πως η νεολαία αγαπάει τα βιβλία γενικά, ασχέτως την κατηγορία του βιβλίου, είτε είναι δηλαδή παραμύθι, είτε μυθιστόρημα, είτε επική φαντασία ακόμη και εγκυκλοπαίδεια (φυσικά τώρα συγκεκριμένα γι’ αυτό υπάρχει και το διαδίκτυο) αλλά εγώ δε θα έλεγα όχι σε φυσική μορφή εγκυκλοπαίδειας. Οπότε λοιπόν πιστεύω ότι η νεολαία προς το παρών ασχολείται με τα βιβλία. Είναι άπειρες οι φορές που μπαίνω στο μετρό και βλέπω νέα παιδιά με ένα βιβλίο – (τις περισσότερες φορές όχι σχολικό) -στα χέρια τους και να διαβάζουν. Εύχομαι στο μέλλον να μην εκλείψει αυτό, γιατί η συντροφιά του βιβλίου παίζει σημαντικό ρόλο στην ψυχική υγεία, στην εκμάθηση διάφορων νέων θεμάτων, ακόμη και στην αναβάθμιση επιπέδου της γλώσσας κι επίσης καλλιεργεί την φαντασία.
ΔΔ: Λένε πως ένα παιδί που διαβάζει θα εξελιχθεί σε έναν ενήλικα που θα είναι κοντά στη λογοτεχνία και το βιβλίο. Βοηθάει το διάβασμα από μικρή ηλικία στην εξέλιξη μας;
ΚΖ: Πιστεύω ακράδαντα πως το διάβασμα από πολύ μικρή ηλικία βοηθάει απίστευτα στην εξέλιξη μας. Ξεκινώντας με τα παραμύθια από μικρά και βλέποντας τις εικόνες, το μυαλό ξεκινάει κιόλας να πλάθει ιστορίες. Στο μεταξύ προσθέτοντας διάφορα βιβλία στο πλάνο μας, εξελισσόμαστε και σαν χαρακτήρες, μαθαίνουμε καινούργια πράγματα, συναντάμε κείμενα που αγγίζουν έως και αλλάζουν τον εσωτερικό μας κόσμο. Δίνουν μια διαφορετική πινελιά στις απόψεις μας σε διάφορα θέματα. Ίσως και αλλάζουν ολοκληρωτικά τις απόψεις μας, δηλαδή βλέπουμε τα πράγματα από άλλες μεριές. Διορθώνουμε επιπλέον και τον τρόπο σκέψεων μας. Και φυσικά εμπλουτίζουμε το λεξιλόγιό και γενικά τις γνώσεις μας.
ΔΔ: Ποιο ήταν το δικό σας αγαπημένο παραμύθι σαν παιδί , ποιο σαν ενήλικας και γιατί
ΚΖ: Αγαπημένο μου παραμύθι σαν παιδί ήταν θυμάμαι ξεκάθαρα, η Κοκκινοσκουφίτσα των αδελφών Γκριμ. Αρχικά όταν είδα το παραμύθι τα μάτια μου έπεσαν στην εικονογράφηση. Είδα τα έντονα χρώματα, την κοπελίτσα με το ιδιαίτερο κόκκινο σκούφο της. Παρατήρησα το όμορφο καφετί ζεστό σπιτάκι της και λάτρεψα το πρασινωπό δασάκι με διάφορα ζωάκια να ξεφυτρώνουν από παντού, το οποίο οδηγούσε στο άγνωστο κι έναν λύκο να παραμονεύει. Τότε επέλεξα αυτό το βιβλίο και το διάβαζα με λαχτάρα. Στο μεταξύ αγάπησα το βιβλίο με τίτλο «Το βιβλίο της Ζούγκλας, Ο Μόγλης » του Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ και το οποίο βιβλίο με ενέπνευσε γενικά να ασχοληθώ πιο σοβαρά με την συγγραφή. Πρώτη φορά που διάβασα την περίληψη, με μάγεψε αμέσως. Ένα ανθρωπάκι που το μεγάλωσαν οι λύκοι, είναι αρκετά ελκυστικό το θέμα και μεγάλη η περιέργεια για το τι θα συμβεί αργότερα και πως θα ταιριάξουν τα ζώα και ο άνθρωπος, μέσα σε μια οικογένεια. Το καλύτερο απ’όλα για μένα είναι ότι τα ζώα έχουν ανθρώπινη λαλιά. Κάνουν διαλόγους, έχουν διαφωνίες και πολύ έντονες περιπέτειες, κι όλα αυτά υπήρχαν σε αυτό το βιβλίο.
ΔΔ: Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον που θέλει να γράψει ένα παραμύθι;
ΚΖ: Προσωπικά θα συμβούλευα όσο μπορούν περισσότερο να γλυκαίνουν τα παραμύθια τους. Ένα πρόβλημα με την λύση του που θα ακολουθούσε ένα ευτυχισμένο τέλος, θαρρώ θα ήταν πολύ χρήσιμο για την ψυχολογία του μικρού παιδιού και θα το παρότρυνε επιπλέον να αναζητήσει κι ακόμη ένα επόμενο παραμύθι. Κι όσον αφορά τη συγγραφή στο πρώτο παραμύθι του κάθε συγγραφέα ξεχωριστά, να αφήσετε ελεύθερη την φαντασία σας, να καλπάσει στο χαρτί και θα δείτε στο διάβα του θαύματα να συμβαίνουν!